Wędrówka
wiersz inspirowany obrazem umieszczonym na lewym skrzydle tryptyku Hieronima Boscha „Ogród ziemskich rozkoszy”
Kim jesteś
I dokąd mnie prowadzisz
Mój przewodniku
Odziany w purpurę?
Czy już kiedyś tu byłem?
Gdzieś na dnie duszy
Drga utracone wspomnienie,
Wspomnienie kogoś... czegoś ...
Nieuchwytne
Jak woń tego ogrodu...
Białe zwierzęta...
Ptaki o metalicznych dziobach
I drzewa o śpiewających liściach...
A nad nimi oko Opatrzności...
Witaj Adamie bez szaty
I Ewo okryta złotymi włosami...
Oto wracam
W Raj Utracony
A ty mnie
Wiedziesz Panie!
Styczeń, 2011r.
- - -
Komentarze (5)
Bardzo ładny temat i miły wiersz, "prowadź mnie mój
przewodniku ufam Tobie", pozdrawiam
pięknie :-)))
pozdrawiam
podobają mi się twoje wiersze pozdrawiam + ;))
Pięknie piszesz Twoje wiersze miło się
czyta;)Pozdrawiam.
Przystanąłem przy twoim wierszu na dłuższą chwilkę, bo
naprawdę świetny wiersz. Wyczuwa się w nim lekkość z
jaką przychodzi Tobie pisanie. Widać, że posiadasz
talent do poezji.