Wędrówka
Luźna refleksja do ballady Boba Dylana-"Blowin in the wind"
Przeszedłem już niejedną z dróg,
a wiatr mnie gnał przed siebie.
Na każdej z nich, znak dawał Bóg
- wniknąłem w sens? No, nie wiem.
Dzieciństwa smak tak słodki był
- bez trosk i wad, ich wcale
nie widział czas, idyllą żył.
Pędziły dni wśród szaleństw.
A potem skok w głęboki nurt,
gdzie mocny prąd unosił.
Raz szczęścia czar, raz wielki bunt,
promienne dni lub ciosy.
Wyborów sto dał ślepy los,
a większość z nich: „tak – albo”.
Któż wiedzieć miał, dobrą czy złą
grał talią kart. Per saldo,
życie ma smak i wiele barw,
garściami brać je trzeba.
Choć ze mnie jest niewprawny bard,
kolejne dni czas śpiewać.
autor
MariuszG
Dodano: 2018-11-30 08:04:44
Ten wiersz przeczytano 1730 razy
Oddanych głosów: 47
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (50)
podoba mi się tak pokazana wędrówka po życiu.
Takie optymistyczne podejście do życia bardzo lubię.
Pozdrawiam Mariuszu :)
Dzięki, Krzemanko za pochylenie się nad tekstem.
Podczas pisania miałem podobne wątpliwości. Zatem
przekonałaś mnie do przeredagowania.
Podoba mi się przekaz. Zastanawiam się jednak, czy w
układzie przemiennych wersów ośmio i
siedmiosylabowych, wiersz nie byłby płynniejszy?
Np
Przeszedłem już niejedną z dróg,
a wiatr mnie gnał przed siebie.
Na każdej z nich, znak dawał Bóg
- wniknąłem w sens? No nie wiem.
Dzieciństwa smak tak słodki był
- bez trosk i wad, ich wcale
nie widział czas, idyllą żył.
Pędziły dni wśród szaleństw...."
itd. Wiadomo, że to jedynie czytelnicza sugestia, a
nie rada eksperta. Miłego dnia:)
Dlatego, ta wędrówka nazywa się życiem!