Wędrówka beskidzka, wędrówka...

tym, którzy tak jak ja kochają Beskidy

Stokrotne dzięki Ci składam Panie
Za widok góry co wciąż przede mną
Śpiewanie ptaków i świerszczy granie
Wśród pól gdy idę ścieżką kamienną

Za świeżość lasu, choć widok znika
Gdy gąszcz zielonych drzew go przesłania
Rześką ochłodę, szmer, plusk strumyka,
Żywiczny zapach dostaję w zamian

Już coraz wyżej, rozanielony
Bezmiarem sycę się widnokręgu
Wzrok mój pieszczony doznań ogromem
Czuję, że ręka Twa w mym zasięgu

Chwila spoczynku już bardzo bliska
Do końca drogi już kilka kroków
Już widać ławy u stóp schroniska
Na których spocznę, tak jak co roku.

Chłód miły biegnie plecaka śladem
po butów zzuciu - tak lekkie nogi
Szklanicę z pianką przed sobą kładę
Wiem, że wybaczysz mi szmer ten błogi

Więc sercem całym dziękuję Panie
Za wszystko to, co dotąd mi dałeś
I proszę, usłysz moje wołanie
Bym miał do szczytu spory kawałek...

autor

yanzem

Napisany: 2006-07-05 Dodano: 2006-07-05 09:38:27

Ten wiersz przeczytano 545 razy

Oddanych głosów: 25

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie