Wędrówka dusz

Wędrówka Dusz

Zabłąkana dusza moja
Pod nieboskłon płynie
Chce dojrzeć jeszcze więcej
Chce wiedzieć gdzie się kryjesz

Przemierza lazur nieba
Z początku aż po kres
Z utęsknieniem się rozgląda
Gdzie ta jedyna jest?

Zatroskana i zmęczona
Usiadła w swej dolinie
I czuje, że myśl nagła
Z daleka do niej płynie

Myśl piękna i radosna
Że jest, że trwa i czuje
Że przyjdzie taka pora
Gdy miłość tryumfuje

Dusze dwie
Połączą się w jedność
I trwać będą wiecznie
Bo taka jest miłość

Xawier.

autor

Xawier

Dodano: 2006-03-11 06:41:09

Ten wiersz przeczytano 492 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie