Wejdę najwyżej

Przysięgam, wejdę najwyżej,
Percią po piargach zawiłą,
Spojrzę Ci prosto w oczy,
Utwierdzę się Twoja siłą.

Odważnie spojrzę w otchłanie,
Życia rozterki, zawieje,
W cień góry zejdę spokojny,
Choć wicher niepokój sieje.

Wieczorem na tafli stawu,
Szczyty i niebo sie mienią,
Zadumam się nad siklawą,
Dam ponieść się wspomnieniom.

Świeczkę zapalę w schronisku,
Leniwie fajkę zakurzę,
Inaczej patrzy na życie,
Kto stanął kiedyś na górze.

autor

Krzyk

Dodano: 2007-01-27 08:45:31

Ten wiersz przeczytano 509 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie