Westchnienie
W białej sukni, delikatnej jak
westchnienie,
przechadzała się po parku. Promień
słońca
musnął czoło, oczy, usta, wiatr coś
szepnął.
Słowik jak na zawołanie zaczął kląskać.
Uśmiechnęła się, ramiona rozpostarła,
rozpoczęła taniec z wiosną, wśród
zieleni,
aż magnolia garścią satynowych płatków
czarne włosy ozdobiła. Łzy na rzęsach
jak diamenty lśniły, kiedy nagle
usłyszała,
że w oddali ktoś na skrzypcach
słodko-tęsknie
gra melodię, która czarem nieodpartym
wabi duszę i przyspiesza bicie serca.
I pobiegła, tknięta jednym z dobrych
przeczuć,
wypatrując, skąd ten strumień dźwięków
płynie.
Stał na schodach, jakby właśnie na nią
czekał,
radość w oczach, ciepło dłoni. Idzie
miłość.
https://www.youtube.com/watch?v=TEVGLXVhhns
Komentarze (88)
Piękny wiersz. Niech miłość zakwitnie w ich sercach.
Pozdrawiam.
Przepiękny, romantyczny wiersz Aneczko.
Bardzo mi się podoba.
Miłej soboty życzę, niedzieli też:) Pozdrawiam
serdecznie:)))
Ładne, te wiosenne narodziny miłości.
Miłej soboty:)
Jak to dobrze, gdy marzenia się spełniają, chociażby
po długim czasie. Piękny wiersz.
Pozdrawiam serdecznie.
Ciepła, romantyczna i piękna
poezja Turkusowa Aniu.
Moc serdeczności:}
i piekna miłość do serc zawitała
serdeczności:)
Pięknie.Jakże nam potrzeba tej miłości.Niech się
spełni piękne marzenie.Pozdrawiam.
Super wiersz prowadzony z pomysłem:)Pozdrawiam.
no i zagrala milosc w wierszu i w sercu:)
piekny wiersz, plynelam z nim w marzenia:)
pozdrawiam cieplo:*)
Bardzo dobry wiersz. Pozdrawiam
serdecznie.
Spotkali się :)
Miłość tańczy miłość śpiewa takiej miłości nam dziś
trzeba
No w końcu :-) od tygodnia na Ciebie czekam turkusiku
:-)