Weto Macochy

Toż to pijak i złodziej!
Wierz mi dziecino
że czasu kołodziej nie jest przyczyną.
A ty lalko ślepa
o nogach z miłości
wierzysz w to cudo
jak zazdrość zazdrości.

Dojdziesz tam
lecz nogi twe sine
nie dadzą mu wolności
lecz koniczynę!

I zaklinam po stokroć
marzenia faliste
zgniją w twej głowie
jak księgi wieczyste

Bom twoją jest matką i panią
Spać na pościelach
miłością wysłaną
to piękny obraz
jak Dantego skarby.
Lecz nie pozwalam ci
doznać tej wzgardy.
Potoki w górach są czyste
i lekkie
nawet nad nimi zasypia powietrze.
Tak miłość łąką
od Boga daną
jest stanem przejrzystym,
modliszką zasłaną.

I zginę, córo marząca
choćbyś sto lat modliła się
do tego słońca
Będę przeklętą
trupią marudą
co w ludziach śpiewa jak na spowiedzi.
I zginę córo wśród słońca
bo twój rycerz jest
z samego końca.
Z końca rychłego
swych głosów cieni.
Niby walczy lecz w wodzie się mieni
iskra strachu jego.

Idz! Skacz! Niem chmura się zarwie
I każdy z wielkich padnie.
Jam twoja matka!
Rzekłam dosadnie :)

autor

AngelikaSześćdwa

Dodano: 2009-02-05 10:02:28

Ten wiersz przeczytano 1033 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Obyczaje

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie