wezbrana rzeka

gorący piec pochłonął osiem kalendarzy milczenia
ze zdjęciami przebarwionych masek dzikiego karnawału
odklejone kafle zaczęły odpadać z nagrzanych gorzkich
hebanowych ścian ich produkcji milczenie ogarnęło świat

swoisty amok potarganych dusz obezwładnil myśli
inteligentnej rzeszy przyglądających sie widzów
pod stopami czuję drgania podkopów owłosionych dłoni
rekawiczki wyślizgują się wzdłóż obręczy utworzonej z konaru
wasza rzeka przesadziła wzbierając jak morze a przecież

ta kładka była spokojna i cicha nie biegano po niej nagminnie
dzieci mijały ją dalekim łukiem mocząc nogi jedynie z mostku
na podliskim strumyku

autor

Emilia Szumiło

Napisany: 2006-10-06 Dodano: 2006-10-06 18:37:26

Ten wiersz przeczytano 372 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie