Wiatr
Ostoją
Sensem
Życiem
Niebem
Ziemią
Byłeś Ty...
Byłeś
Weroniką
Szymonem
Mój...
Unosisz się nade mną
Miłość zamieniasz w wiatr
Nie widzę go
Ale jego powiew
Tak bardzo czuję....
autor
ŻEŃ-SZEŃ
Dodano: 2007-05-12 17:20:21
Ten wiersz przeczytano 607 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
Niewiele słów, są jak hasła za którymi jednak ukrywa
sie głęboki sen wiary i miłosci. Pozdrawiam i życzę
sukcesów na beju
Bardzo skondensowana myśl, ciekawy w formie i treści.
Ewidentna tęsknota za uczuciem ,emanujaca z wiersza.
Witamy wśród nas , bejowiczów i zyczymy sukcesów i
weny