Wiatr unosi
z melodią w sercu
jak na skrzydłach
frunę do ciebie
wiatr mnie unosi
miłość
kocha przestrzeń
nie znosi niewoli
dojrzałam
jak złoty zboża łan
na żyznej glebie
z którego można
wypiec smaczny chleb
nigdy wcześniej o tym
nie myślałam
ty masz takie dłonie ciepłe
przy tobie czuję się bezpieczna
objąłeś mnie czule
wskazałeś palcem
tu zbudujemy nasz dom
jutro zobaczę więcej
a dziś poprosiłeś mnie o rękę
Autor Waldi
Komentarze (13)
:)+
Bardzo sympatyczny wiersz a wiatr, oby zawsze wiatr
Miłości :)
Cieplutka historia :-))
Jak romantyczna opowieść... pozdrowienia
Teraz dziewczynom nieśpieszno do zamęścia :)
Pozdrawiam Waldi :)
Intrygujący wiersz ładnie poprowadzony myślą z dobrą
refleksją miłość kocha przestrzeń" i to warto
pamiętać...pozdrawiam
Lubię takie melodyjne, unoszące mnie wiersze :)
Pozdrawiam serdecznie
wskazałeś palcem
tu zbudujemy nasz dom
jutro zobaczę więcej
a dziś poprosiłeś mnie o rękę
Jak Cię tak kocha, to grzechem byłoby mu odmówić.
świetna końcówka wiersz pozdrawiam
Zniewieściałeś Waldi? ;-)
Pozdrawiam
Miłość uskrzydla duszę. Ładny wiersz. Pozdrawiam.
ostatnio wcielasz się w role kobiet.