Widziane z oddali.

Życie.
Chyli się ku ziemi powoli.
Znika za horyzontem jak płomienny okręt.
Życie.
Czeka na sen, na śmierć niechętnie.
Wychyla się za drzew, za drzwe fantazji.
Życiem.
Obdarzona każda istota płacze.
Za szcześcia, z cierpienia, ze strachu.
Życie.
Jak taniec malowany na szkle.
Toczy się i niszy wszystko na swojej drodze.
Życie.
Niby gromów złocista ulewa.
Niewinnie patrzy za siebie różowym spojrzeniem.

Ono kara i nagradza.
Ono niszczy i tworzy.

autor

autre

Dodano: 2006-09-25 16:04:25

Ten wiersz przeczytano 342 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie