Wieczna miłość

wieki wieków temu
nad klasztorem na jasnej górze
rosły sobie przy wielkiej skale dwie róże
kwitły na szare kolory po swojemu

wieki wieków temu
dwie róże zakwitły w noc księżycowa
Marcinem i Karolina się zowią
ale się nie widza czemu??

wieki wieków temu
w noc księżycowa zaświeciła gwiazda
czyż to nie piękne zjawisko róża powiada
próbowała się przyglądnąć jemu

wieki wieków temu
ta gwiazda była spowita w biała łunę
i krzyknęła ja na ziemie runę
zbliżała się do ziemi po cichemu

wieki wieków temu
dwie róże się na trupim wietrze chybotały
i patrząc na to zjawisko na siebie spojrzały
ta chwila trwała wieczność każdemu

wiatr szumiał liście się poruszały
kwiaty rozkwitły a ptaki latały
a oni w jednej chwili tchnienia
spojrzeli w oczy i zobaczyli swoje marzenia

wieki wieków temu
dwie róże na czerwono zakwitły
i wszystkie gwiazdy rozbłysły
trupia gwiazda znikła czemu??

wieki wieków temu
rosły obok siebie dwie róże
o ich miłości słyszano nawet na górze
anioły o tym śpiewały nawet Jemu

Dla mojej miłości Karoliny

autor

poeta1985

Napisany: 2004-09-14 Dodano: 2004-09-14 13:12:34

Ten wiersz przeczytano 506 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie