Wieczne słońce

Wieje wolniutko mroźny wiatr
Na niebieskim niebie- chmur brak
Drzewa kołyszą się w takcie muzyki
Śpiewanej radośnie jak dziecięce okrzyki

Spaceruję pomiędzy białymi alejami
Nie będę przejmować się już głupotami
Jak ptak, wzbiję się ponad wszystko
Cenione będzie szczerości ognisko

Uwierzę w wartości dotąd omijane
Przez wszystkich skrupulatnie wyrzucane
Dam im nową moc i siłę
By były widziane jak uśmiech- zawsze mile

A wtedy zaświeci wieczne słońce
Rozkwitną kwiaty olśniewające
Nie spadnie żaden deszcz łez
Nie wysączy się cierpienia krew...

...

autor

MaRzEnA...

Dodano: 2009-01-11 20:41:08

Ten wiersz przeczytano 551 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie