O wiecznej miłości (cz.3...

Tym razem przyszła w białej sukience ,
Owiana złotymi włosami ,
Siedziała nad brzegiem oceanu ,
Wzrokiem dosięgła tych najdalszych fal ,
Co wznosząc się i zdobiąc złotą pianą rozpryskiwały się na miliony błękitnych kropel ,
A szum oceanu tak lekko niósł i kołysał jej słowa ,
Słowa , które zatrzymały stanowczość i dynamiczność oceanu ,
Zatrzymały go w bezruchu , oblały przezroczystym granitem ,
Uchwyciły to nie zmienne i wieczne piękno ,
Krople zawieszone w powietrzu ,
Które przepełniły się blaskiem i smutkiem samotnej miłości ,
Wznoszące się fale ,
Otoczone świetlistym półmrokiem transcendentnej miłości ,
I Ten delikatny szum naszych nie wypowiedzianych słów ,
Słów o nie wypowiedzianej wiecznej miłości ,
Które otoczyły cały zamarły ocean ,
Które wydały się tak tajemnicze ,
I nie poznane .

autor

vale

Dodano: 2007-08-07 22:35:59

Ten wiersz przeczytano 633 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Obrazkowy Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie