Wieczności krzyk ciszy

Wtłoczona w przestrzeń nieprzemijalną,
stoję sama na skraju wielu spraw.
W pochodach ognia i ciszy,
ciemnością otoczona jestem na rozstaju dróg...

Czas już nie jest ten sam.
Wielu ludzi oddało życie
za krzyk
wieczności krzyk ciszy...
To wszystko jest we mnie
i w Tobie...

Na jedną nutę gra rytm mego serca.
Jeden dźwięk i te same słowa
Przewijają się w mojej głowie...
Nostalgia życia, przemijalność czasu
i trwania...

Miłość i nienawiść
nie mają tego samego sensu już...
Znaczenie tych uczuć
w twych ustach
nabiera innego brzmienia.

Nieuporządkowany świat znalazł się
nagle tak, jakby go nie było...
a trwał cały czas
tak samo...

autor

mirona145

Napisany: 2008-11-27 Dodano: 2009-02-18 15:52:57

Ten wiersz przeczytano 501 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie