Wieczny problem ludzi to kasa.

Apel do bogatych i przy kasie dziel się z biednymi sknerósie.

Godzina 5.30 wstajesz rano jak codzień idziesz do pracy.
Wracasz 16.00, i tak codziennie i co z tego masz NIC.Spracowane ręce,kolejny dzień beze mnie,bez nas.
Dziesiąty kasy nie ma.Mija tydzień kasy
nie ma.Dusza szaleje,budzi się bestja
by kogoś zabić,winnego.
Nadzieja no już jutro może i znowu nic.
Zapasy się kończą,my nie ważni ono ważne.Nasze dziecko co będzie jeść,małe bezbronne,niewinne.
Idziesz do pracy na noc,ja rozpaczam płacze,widze jej uśmiech,przytulam się.
Myśli kłębią się w mojej głowie,zasypiam nastaje nowy dzień.Wszystko zaczyna się odnowa

autor

Bunia

Napisany: 2005-05-17 Dodano: 2005-05-17 10:14:58

Ten wiersz przeczytano 464 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Sylabiczny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie