wiedźma

Miała przepastny tygielek na czarów wymiar w sam raz.
I kulę magiczną, i miotłę, i starą kuchenkę na gaz.
Czarować umiała niezgorzej- polityk zazdrościć jej mógł
(ten znany- z telewizora, co głupstwa bez tołku plótł).

Umiała upichcic eliksir dla jednej osoby lub dwóch,
na gwałt podgrzać go w mikrofali, nim chętny przestąpił jej próg.
W lodówce chłodziła napoje niezbędne do mikstur i brej,
każdy w miasteczku powiadał, że laska z tej wiedźmy, że hej!

A wiedźma, jak wiedźma- niezgorsza i łebskie babsko jak trza.
Czarować umiała na tempo i drapichrusta, i lwa.
A zwłaszcza salonowego, co zdarty ciut nosił wciąż frak,
i jeszcze psa na kobitki, jak czary, to czary- a jak!

Jej babka szacowna też miała ten sam dobrej wiedźmy węch, nos...
I zawsze jej powtarzała wiedźmową zasadę na głos:
Pamiętaj, moce nieziemskie mieć będziesz ogromne, lecz bacz,
by nigdy się nie zadurzyć, bo przyjdzie ci z łba włosy rwać.

Słuchała jej wnusia z uwagą, przysięgę złożyła jej też,
że nigdy, przenigdy z miłości nie będzie lać gorzkich łez.
I było, jak obiecała- jej serce się stało jak głaz
do czasu, gdy znalazł się wiedźmin przystojny- dla wiedźmy w sam raz!

Podjechał na parking Audicą tak śliczną, że aż brakło słów,
a wszyscy mu w pas się kłaniali i czapki ściągali ze łbów.
Wiedźminka łypnęła już okiem- ach, rocznik niekiepski i stan!
I dziwny traf, chociaz bokiem, lecz utkwił jej w duszy ten pan.

Ukłonił się czarownicy czarownie jak tylko się da
i drzwiczki otworzył do fury: No wlazuj szybciutko, Madamme!
Spuściła oczęta wiedźminka, a pąs na policzkach jej kwitł,
a talent do zaklinania, jak lodu sopelek gdzieś nikł.

Nie powiem, co było dalej, ni jaki historii The End,
lecz pointa się sama nasuwa: od czarów silniejszy jest trend!
I czarownica najlepsza nie oprze się, gdy kusi szpan,
ewentualnie się trafi nad wyraz przystojny- cool Pan!

:))

autor

grusz-ela

Dodano: 2007-09-21 21:50:00

Ten wiersz przeczytano 2570 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie