Wielki, mały problem

Dumna róża sobie kwitła,
przy łodydze czarna nitka,
obok wita ją tulipan
i chce róże o coś spytać,

lecz ta róża zła od rana,
lekceważy tulipana
a tulipan jest uparty
i drze japę:

To nie żarty!

Weź no róża powiedz w końcu
a nie łeb ten trzymasz w słońcu,
stoisz dumna, nie chcesz gadać,
a niech deszcz ci w łeb napada,

urażony składa liście
i odwraca na łodydze,

widząc wszystko mały bratek,
głośno krzyczy:

Hej tulipan!
Nie zadawaj już jej pytań
i w ogóle z nią nie gadaj,
bo to przecież wielka dama,

coś ją gryzie już od rana,
obrażona wielka pani,
jakby ktoś ją wielce zranił.

W końcu róża pęka w środku
I nawija od początku:

Słuchaj bratek, jesteś mały,
więc nie widzisz co się stało,
lepiej odwróć się, nie wtrącaj
i korzystaj też ze słońca,

słysząc wszystko pan tulipan,
jest uparty i wciąż pyta:

Ej no róża co się stało?
weź no powiedz,
może zdołam i pomogę,

na to róża z łzami w oczach,
chcesz mi pomóc, to sam popatrz.

Jak tak sobie z rana kwitłam,
przyczepiła się ta nitka,
byłem piękna, jestem brzydka,

rzekł tulipan:

To ja róża nie mam pytań,
pomóc też ci nie pomogę,
bo ty z głową masz ten problem,

i zasłania liściem płatek,
cicho szepcze:

Słyszysz bratek,
jednak to nie była plotka,
że z tej róży to idiotka.

Bratek czuje wsparcie w tulipanie,
głośno krzyczy:

Ej ty róża spójrz no na mnie,
już nie długo ten czas letni,
więc się lepiej weź i zetnij,
nie zamulaj i nad sobą nie rozczulaj,

to jest tylko zwykła nitka,
jesteś głupia jeśli twierdzisz,
żeś jest brzydka.

autor

wasky

Napisany: 2013-12-20 Dodano: 2013-12-20 02:44:20

Ten wiersz przeczytano 532 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie