Wiem...

Wiem, co znaczy niebo pełne gwiazd,
które budziło marzenia w nas
i te spojrzenia, które były pełne nadziei....

Wiem nie można tego zmienić... cóż,
nie chciałm końca więdnących róż,
a jednak świat jest w kolorze bieli...

Tęsknię za uniesieniem czułości
dotykiem uśmiechu wielkiej radości
za wzrokiem patrzącym w tę samą stronę....

Czuję jak świat blednie rażąc blaskiem
i budzi mnie rozpaczy brzaskiem,
a jednak pozbawiono mnie bliskości...

Znam ból wszechstronnej niemocy
rozum zabrania, a serce szuka pomocy
i z każdej strony wieje chłodem...

Znam każde cierpienie nocnego mroku
szukając rozwiązań w myśli potoku
lecz promyk słońca przegrała z lodem...

Dla tych, którzy nie są kochani

autor

safinka

Dodano: 2005-11-02 11:05:41

Ten wiersz przeczytano 422 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie