Wiem, że warto
Kim jestem
pytam siebie
trudno powiedzieć
raz wichrem
raz deszczem
to znów
cichym powiewem
Burzy grzmieniem
tęczy ukojeniem
wiosny rozkwitem
jutrzenką o świcie
Smutną w zwątpieniach
w żółtych liści
mgnieniach
to znów pełna rozkoszy
snuję piękne marzenia
Jednak wiem że:
mimo burz
słońca wzgórz
wiatru łez
warto żyć
by móc się
uczłowieczać
autor
Grażyna Sieklucka
Dodano: 2017-07-01 08:45:15
Ten wiersz przeczytano 1247 razy
Oddanych głosów: 40
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (50)
Tak Isiu, patrzyłam na Ciebie i jednak napisałam
Wandzia. Dobrej nocy. Pozdrawiam Grażynko.
Witaj Grażynko,
'Kim jestem' - każdy powinien sobie zadać, to mądre
pytanie - świetny wiersz. Pozdrawiam kochana i
dziękuję za miły komentarz, aczkolwiek nie jestem
Wanda, ha, ha (pomyłeczka). Uściski:)
Człowiek nie jest jednoznaczny,
to pewne Grażynko,
a uczłowieczyć zawsze się warto,
dobry wiersz, msz.
Pozdrawiam :)
Miłego wieczoru :)
trening czyni mistrza
:) pozdrawiam i głos zostawiam +
Grażuś, Tyś już jest człowiekiem
I dla innych ludzi lekiem.
Człowieczeństwo me kalekie....
Bo żadne maki nie są ozdobą,
a człekiem staje się będąc sobą!
Pozdrawiam!
Refleksyjnie i bardzo ładnie.
Miłej niedzieli Grażynko.
Pozdrawiam serdecznie:)))
zgadzam się ze wszystkim nic ująć +
Czasem, sami siebie, zaskakujemy.Podoba sie przekaz,
pozdrawiam Grazynko.:)
Ciekawa refleksja.
Pewnie, że warto!
Pozdrawiam serdecznie :)
Zawsze warto?
Grażynko, piękna refleksja i jakże życiowa skąd
człowiek to zna, mhmmmmm…
Przepraszam, że dopiero teraz odpowiadam na Twój
komentarz pod moim wierszem:)
Pozdrawiam jak zawsze serdecznie i z uśmiechem, Ola:)
Piękna refleksja łapie po Pani wierszu :) Pozdrawiam
serdecznie +++