Wierny jak rzeka
Rzeka wciąż płynie w tę samą stronę,
tam, gdzieśmy pierwszy raz się spotkali,
drzewa puszczają pąki zielone,
tylko ławeczki czas nie ocalił.
Jedźmy tam, proszę, tak jak co roku,
gdzie była ławka kocyk rozłożę,
by sercu zwykły przywrócić spokój
i hołd miłości oddać w pokorze.
Pociąg mnie niesie, sam dziś w
przedziale,
ty w moim sercu - cóż, los tak sprawił,
choć nie bez trudu, smutki i żale,
tam, na peronie przyszło zostawić.
Chociaż znów do nich wrócić mi
przyjdzie,
tu znajdę chwile miłosnych wzruszeń,
bo nad tą rzeką, jak nigdzie indziej,
w jednym się ciele, dwie znajdą dusze.
Komentarze (42)
Zgrabny wierszyk, romantyczny, ale przeszłość już nie
istnieje, chyba tylko w sercu zostawiła
ślad...Pozdrawiam.
Ach te wspomnienia. Pięknie to wyraziłeś karacie. Po
przeczytaniu przyszła mi na myśl piosenka Felicjana
Andrzejczaka "Peron łez"
Smutne wspomnienia.Serce już inne, a rzeka ta sama.
Pozdrawiam Karacie
Dziękuję Magda*!
Piękny wspomnieniowy wiersz.
Każdy ma jakieś miejsce, do którego wraca ,choć
czasami tylko we wspomnieniach,bo czas je zatarł
Pozdrawiam
"choć nie bez trudu, smutki i żale,
tam na peronie przyszło zostawić."
Prawie każdemu taki peron wrysował się w duszę, jak
tatuaż.
Dobrze, że nie słychać westchnień przy czytaniu...
mógłby na nich odpłynąć...
Karacie, dziękuję Ci za pamięć i pozdrawiam,
słonecznie! :)))
często odwiedzamy przez sentymenty miejsca szczególne,
które pozwalają choć na moment powrócić do radosnych,
wspólnych naszych przeżyć z ukochaną osoba:)
Pieknie, i juz.
Pozdrawiam:)
Pięknie, Karacie.
Przepiękny wiersz. Czuje się w nim stałość serca.Ja
postawilabym jeszcze przecinki po (tam) w pierwszej,
po (tam) w drugiej, bo to chyba wtrącenie i po (tak) i
po niesie. Pozdrawiam serdecznie.
Przepiękny wiersz pełen tęsknoty i . Czarujesz
wspomnieniami . Pozdrawiam życząc miłej niedzieli
Piękny wiersz, zawsze piękne wspomnienia wracają.
Pozdrawiam Cię Karat bardzo serdecznie