***

podsumowanie.

było późno.
stałam w oknie
i czekałam.
moje jasne krople skrzyły się
w świetle burzowych błyskawic,
obmywały twarz,
padały na pierś.

spoglądałam w szybę
i patrzyłam na odbicie delikatnego,
nieskazitelnie czystego
wodospadu moich kropli o Tobie.

a za nim ciemność nieskończona,
z której powstał.
a przed nim otchłań nieprzenikniona,
w której ginął.

kolejny raz
wszystko
zepsułam.

zepsułam piękno i krystaliczny blask
naszych - już nie naszych,
Twoich - już nie Twoich,
moich - już tylko moich
jasnych kropli o nas.

za nimi biegł wiatr
i oddechem rozwiewał
tysiące uczuć, myśli, gestów.
płaczliwie zawodząc
usychający bukiet nieumierającej miłości,
co po nas pozostał -
uderzył
błyskawicą.

autor

Fananana

Napisany: 2007-08-23 Dodano: 2007-08-31 12:54:15

Ten wiersz przeczytano 539 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Dramatyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie