***

***
Wyciągasz do mnie rękę
gdy leżę na sole pokrojony
dniem...
byłem kawałkiem mięsa
obok beczek kiszonej kapusty
i butelek po wódce.
teraz mogę stanąć
w blasku tego,nie
oblicza ale wyłącznie odczucia
swędzącego
gdzieś pod płucem
jak żleprzycerowana skarpeta.
znowu w kupie pod stołem
jestem,
jakaś dłoń się zbliża.
uratowany kolejny raz
mogę oddychać
powietrzem spod skrzydeł motyla
a nie zgniła kapusta.
koniec z nią
....żyję już już.....

autor

Marcel C. Agnel

Dodano: 2007-11-09 18:44:09

Ten wiersz przeczytano 432 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie