***

tak niespokojnie patrzę
na Twoją oddalającą się postać...

nie krzyknę
i nie dogonię...

bo już nie chcę...

i tylko
wzrok ukrywam za łzami;
usta drżą bezsilnie
jeszcze głupimi słowami,
które wtedy wykrzyczały,
których drżąc żałują;
dłonie bezładnie wiszą,
sine od zaciśnietej w nich złości;

a w środku milion ostrych kryształków
płonie nieprzerwanie...
i pali szepty, uśmiechy,
spojrzenia, drobne gesty,
pali marzenia...

autor

MmMotylek

Napisany: 2006-12-21 Dodano: 2006-12-21 13:05:19

Ten wiersz przeczytano 399 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Nieregularny Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie