....

ku pamięci K.H. mojego przyjaciela z przeszłości, który swoim optymizmem w trudnych chwilach powinien być przykładem dla pokoleń

Pamiętam go do dziś
Dość wysoki, szczupły, zabawny chłopak
Inteligentny, myślący, wszechstronnie uzdolniony
Niestety Śmierć nie zawsze jest sprawiedliwa
Odchodzą ci którzy powinni żyć lata
Odchodzą ci których nie powinno zabraknąć

Nie zapomnę go nigdy jak obiecał mi namalować
Rysunek taki, skromny rysunek
Niestety już nigdy go nie namalował
Nie zdążył
Odszedł

Mówił że namaluje go później
Jak będzie miał czas
Niestety czasu zabrakło
Nie zdążył
Odszedł

Od tej pory już nic nie przekładam
Ludzie tak szybko odchodzą
Nie róbcie dalekosiężnych planów
Bo nie zdążycie
Odejdziecie

Należy żyć dniem dzisiejszym
Cieszyć się życiem
Radować się
Kochać
Śmierci nie przełożymy
Odejdziemy

Pamiętam go do dziś
Pomimo choroby zawsze na jego
Ustach widziałem uśmiech, radość
Walkę z przeciwnościami losu
To straszne jak w młodym radosnym ciele
Tego chłopca mogła rozwijać się tak straszliwa choroba
Ale pomimo tego zawsze uśmiechnięty, radosny
Optymistycznie patrzył na świat, na życie
Wierzył, choć nie było nadziei
Odszedł

Patrząc na jego postawę
Smutki tego świata wydają mi się śmieszne
Wszystkie porażki ludzi, wszystkie depresje
Spowodowane przez szkołę, czy otoczenie są bezsensowne
Nie znaczą nic
Ludzie przejmują się takimi głupotami podczas gdy drudzy,
Ci co najbardziej powinni się smucić patrzą na świat optymistycznie

Dlatego następnym razem gdy pomyślisz że ten świat jest beznadziejny
Pomyśl o nim, o tym co on musiał czuć, jak bardzo on czuł się źle
A Życie i tak zawsze zwycięży nad Śmiercią
A o nim pamiętać będę zawsze

autor

Jacuś

Napisany: 2000-06-20 Dodano: 2004-11-07 18:21:22

Ten wiersz przeczytano 462 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie