***

wlaczącym o piękno

.i ujrzałem.


Fale obcego morza
w błękitnym ubraniu,
tak samo szczere, jak
codzienne zamyślenia
przed lustrem. Piasek
pod nogami też
nieoryginalny,
lecz przynajmniej
wyraziście pływa ze stopą. Gdyby
obciąć tę cienką linię papilarną
przestrzeni, niebo również nie
miałoby nic do powiedzenia -
niemy brud oddzielił się od tafli tlenu.


Rozbieranie gotyku krwawi surowizną.
Krwawią wyszydzone piękna,

więc
ruszam w moją stronę, zbliżam się do siebie -


.oto jest.


nastało moje morze

autor

Maciej Dobrzański

Dodano: 2007-07-08 10:35:24

Ten wiersz przeczytano 618 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie