[...]
Jeszcze wczoraj przytuleni
Dziś daleko od Siebie
Dwie Róże z których jedna Usycha
...Druga więdnie z samotności.
Niech płatki te rozbite gdzieś ..połączy ktoś ech..niech chociaż zasuszy.
autor
Pasjonat
Dodano: 2007-11-25 00:16:48
Ten wiersz przeczytano 474 razy
Oddanych głosów: 7
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
Czyż trzeba pisać elaboraty - kiedy miniaturowy wiersz
w treść bogaty? Brawo.
Koment dłuższy od wiersza ;)
Romantyczna Twoja dusza... wiersz choć krótki,
przepłynął przezemnie... kojąc duszę, budząc serce...
ma w sobie coś odpowiedniego... płynie we mnie jego
siła... metafory... pięknie dobrane... "Druga róża
więdnie z samotności" świetne porównanie zakochanych
serc do kwiata róży... samotność, choć nie chciana,
często wierna i oddana... przejęte serce Twoim
wierszem... oddaje się poezji... cichutko szepcze...
proszę jeszcze...
Króciutko i bardzo smutno....Jeśli zasuszysz płatki
róż, to po to by zostało wspomnienie....Róże są piękne
gdy żyją...w nas....
Dwie róże to o jedną za dużo, piękne, lecz ranią
siebie nawzajem. Los do przewidzenia. Podoba mi się.
Pozdrawiam!
Jak już będą "zasuszeni" to się odnajda aby sobie
powiedzieć ze oboje zbładzili....