***

Wołają mnie…
w odmęty osamotnienia
Wołają mnie…
i wciąż karmią kartaczami
bo widzę może krwi
zadanej małymi odłamkami

Wołają mnie…
w gonitwie, przed siebie
na mury fortecy
wpychając gdzie popadnie
gorące metalu plamy

Wołają mnie żołnierzyki ołowiane
gdy przyjdzie im oddać życie
za nie ich sprawę

„Boże dlaczego tak to boli, czemu nas zostawiłeś gdy umieraliśmy dla twojej chwały…”

autor

Nezumi

Dodano: 2009-08-07 16:27:03

Ten wiersz przeczytano 576 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie