...

Przepraszam wszystkich tu zebranych
Ciebie klawiaturo
Która z bólem przetrzymujesz me napady złości
Was głośniki które swymi przekleństwami zagłuszam
Ciebie ściano za te uderzenia pięściami
Już więcej nie spotkam się z Wami

Dzięki wspomnieniom, które próbowałem wyrzucić z głowy mej
Mam już dość egzystencji tej
Nie mam ochoty żyć między ludzi
Spoglądać na ich dwulicowe mordy
Na wielu z was się przejechałem
Nawet na osobie, którą pokochałem
Wspomnienia wracające jak bumerang
Uderzają w czaszkę mą
Rozbijają ją

Serce nie chce bić już więcej
Robi to rzadziej i rzadziej
A ja pogrążam się w śmierci - z nią będzie mi raźniej
Może znajdę w niej swego przyjaciela ?
Może wreszcie dusza znajdzie spokój ?

Nie płaczcie ludzie
To tylko jedno życie
Nic już z tym nie zrobicie
Na pogrzeb nie przychodźcie
Mogiły nie odwiedzajcie
Zostawcie w spokoju
Zapomnijcie i przestańcie myśleć
I tak była to osoba, która nikogo nie obchodziła ...

autor

Jedker_1992

Dodano: 2010-12-02 21:15:07

Ten wiersz przeczytano 611 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Nieregularny Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie