...

krople dzeszczu płynące po szybie
są jak moje łzy,
wiatr wlewa chłód do mego serca
a temperatura powietrza
zamienia je w lód
i tak trwam
nieprzerwanie,
aż brakuje mi sił...
wyciągam rękę,
wołam o pomoc
lecz nikt
wewnętrznej rozpaczy
nie usłyszy...

Zamknięta w sobie,
tonę w morzu łez,
w chmurze smutku,
w huraganie bezsilności,
w upale złości
w pożarze miłości
do anioła
co tulił i ocierał łzy
wywoływał uśmiech, gdy w życiu było źle

A teraz nie ma go
nie ma deszczu
nie ma słońca
nie ma nic

A ja dalej muszę żyć

autor

Paskudziocha :)

Napisany: 2007-06-24 Dodano: 2007-06-24 00:57:53

Ten wiersz przeczytano 473 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Obrazkowy Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie