***

I choć prowadzisz mnie jak przez łąki
i choć wciąż widzę je w twych błękitnych oczach
a piękno twych karmazynowych ust
kusi i kusi
na skraju
gdzie ciemną linią wznosi się tysiącletni las
łucznik wyjmuje strzałę z kołczanu
i myśli o tobie lub o mnie
a może sam jeszcze nie wie
nie spieszy się
widzi jak tańczysz i widzi jak się rozglądam
moja czujność na nic się tu nie zda
po co miałabyś żyć bez tańca pod błękitem
 
hej! nawlekajmy chwile
hej! perły rosy zanim wstanie słońce
i dni kwiatów nim je spali słońce
hej! i światy, światy! nim je spali słońce
nim strzała dosięgnie kogoś z nas
na wysokiej równinie
gdzie jeszcze nie ma kurhanów
a jeśli były, dawno rozwiał je wiatr

autor

Robken

Dodano: 2007-05-08 00:02:11

Ten wiersz przeczytano 472 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Wolny Klimat Romantyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie