...

Tak ciężo pogodzić się z niefortunnym przypływem boleści,
aż w głowie sięnie mieści,
że człowiek tyle może przetrzymać,
aż w końcu w sobie zatrzymać,
pozostałości dawnego cierpienia
przyodzianego w przezrocza rzeczywistości
chwili teraźniejszej, która teraz oddycha,
lecz trudno jest stwierdzić co się odczuwa,
i gdy na to już odpowiesz,
słowa te stają się częścią przeszłości,
niby nieodległej, ale nie terazniejszej
bo rozum jest jedną cząstką doskonałości wnętrza człowieka,
mniej wspaniały od uczuć wypływających prosto z duszy,
bo to co piękne i dobre,
to tylko właśnie z niej...

autor

Pati :)

Dodano: 2005-01-28 14:38:38

Ten wiersz przeczytano 418 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Biały Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie