***
Gnębiona straszliwą myślą
płakała
stała na mrozie
zmęczona straszliwą myślą
zasypiała
z niepokojem
budzona straszliwą myślą
dźwigała
błąd jednej chwili
zrezygnowana
napisała
wiersz
Gnębiona straszliwą myślą
płakała
stała na mrozie
zmęczona straszliwą myślą
zasypiała
z niepokojem
budzona straszliwą myślą
dźwigała
błąd jednej chwili
zrezygnowana
napisała
wiersz
Komentarze (2)
I wyszedł? Chętnie bym przeczytał..nawet jeśli klimat
smutny i samotnością tchnie.. M.
Smutek..bol i zal,,za tym co przeminelo
i nigdy nie wroci,,,tesknota wielka jak
wody oceanu,,to temat wspanialy na
wzruszajacy wiersz,,gratuluje,,,
pozdrawiam z daleka.