.........
Nieuleczalny smutek zamieszkał moją
duszę
Idę szarym chodnikiem
Próbuję zapomnieć
Obchodzę mój ból
A on mijając mnie pluje mi w twarz
I nagle ty......
Chwilowy promyk słońca
Tęcza
Radość
Szczęście
Zapomnienie
Nadzieja
Pragnienie
Marzenie
Nierealna rzeczywistość
autor
PeopleAreStrange
Dodano: 2006-06-23 19:41:20
Ten wiersz przeczytano 387 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.