....

Płyniemy codziennymi wodami
w myślach nasze istnienie
zakuci kablami i ich drżeniem
w uszach takty muzyki
najnowsze dzieła
starocie też usłyszysz gdy gra z daleka
klasyczna czy nowa
nie ważne dla kogo
muzyka i kable drgają na nowo

Każdy oddzielnie
każdy dla Siebie
w samotnym umyśle
złączonym kablem z owym urządzeniem

Uciekamy w swe wody
tracąc czas na siedzenie
unikamy słów tak dobrych
zapominamy uśmiechnąć się do siebie

Targani swymi wodami
Toniemy w oddali
lecz nikt Nas nie widzi...

Bo zostaliśmy sami...

autor

domenico

Dodano: 2007-12-12 19:37:54

Ten wiersz przeczytano 386 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie