***

Trwając w mrocznym zagłębiu rozpaczy,
Gdzie tylko pieniądz jeszcze się tułaczy,
Patrze na przemijanie ludzkich uczuć mocy,
Miłość pochłonęło zniszczenie ostatniej nocy,
Chociaż dzielnie opór piekłu złemu stawiała,
W decydującej życia chwili - nie wytrzymała,
Poczciwa przyjaźń także już tu nie gości,
Zniszczenie i dla niej nie miało litości,
Walczyła najdłużej ze wszystkich zabitych,
Chciała pomścić przyjaciół wybitych,
Lecz sama wobec ogromu świata,
Nie zdołała postawić Diabłu mata.
Świat teraz okryty czarną żałobą,
Spowity najstraszniejszą chorobą,
Na która człowiek nie znajdzie leku,
Przynajmniej jeszcze nie w tym wieku,
Choroba ta nosi imię nienawiść,
Nie przeminie jak jesienny liść,
Musimy najpierw zmienić siebie,
By później zmienić naszą planetę - Ziemie.

autor

Zb1Gu

Dodano: 2009-01-11 10:50:14

Ten wiersz przeczytano 473 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie