* * *

Postrzegam ludzi -
Owoce życiowego dynamizmu,
Potoków zdarzeń ...
Ich twarze...

Jedni nad wyraz rozpromienieni.
Tak zaślepieni.
Wpatrzeni w lustrzane własne odbicia -
To ci szczęśliwi...

Inni z twarzami bez wyrazu -
Jakby nieobecni...
Jakby ktoś opustoszył ich serca.
To o nich mawiają - wyzuci z uczuć.

Są jeszcze jedni-
Ludzie, których świat nie przytulił.
Niejednokrotnie bogatsi w uczucia.
To - nieszczęśliwi.

Nieszczęśliwi...?

Odważni życiem!
To ich było stać,by sie zatrzymać,
By sie nie poddać życiowej rutynie.
To oni kochają nie patrząc na koszta.
Potrafią dostrzec rozpacz w milczerniu.
Obdarowują nie chcąc nic w zamian.
Zawsze są blisko,choć nieobecni.
Czy jakis szczęśliwiec- potrafi to dostrzec...?

W dali dostrzegam też ludzi bez cienia,
Po których zostały już tylko wspomnienia...

autor

Krystyna1

Napisany: 2006-10-19 Dodano: 2006-11-29 09:42:22

Ten wiersz przeczytano 387 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie