---

Już księżyc poniekąd oddala się z rana
gdzie jesteś o luba, wciąż czekam ... kochana?
kogut zaśpiewał swój duet z księżycem
cóż nie mogłem mieć w nocy, czy przyjdzie z błękitem?
wiec ku pocieszeniu do snu dusza klęka,
ja wiem ze nie przyjdziesz.. bądź więc przeklęta!
lecz znowu po chwili twarz widzę twa smukła...
biała, tak mila i tak rezolutna.

gwałtownie ku mnie cień twój się skrada
czy to Ty droga czy zła maskarada?
widzę z oddali twe oczy lecz inne
ręce twe w moich.. piekielnie zimne...
głos twój, o droga! gdzie twoje słowa
ciągniesz na oślep, czy gra to nowa?
dlaczego? -powtarzam, Nie idźmy w te strony
coś widzę białego, czyż to nie demony?
gdzie jesteś? w tym lesie nie pragnę samotności
to co przede mną to upiór... nie kości!

o matko to suknia, tak piękna - jest biała...
czyżbyś ją zgubiła? czy zapomniała?
dusza umyka po chwili, wciąż wraca
twarz widzę smukła, rozum zatracam
czy mnie coś myli, czy to omamy?
proszę już wstawaj, do domu wracamy.
to Ty? no powiedz, bo umrę ze strachu
ty krwawisz..! krew widzę, wysycha na piachu
jak długo tu leżysz odpowiedz demonie,
przed chwilka wszak byłaś tam, w moim salonie!

wstaje? nie leże, coś serce ściska,
czuje cię śmierci, tak, jesteś mi bliska…
zerwałem się! lecz dech znowu tracę,
na prawo cię widzę... czy z lewej zobaczę?
tak, wciąż cię widzę, lecz jakaś inna
suknia twa brudna, we krwi? czy żeś winna?!
już zostań, ja pragnę odejść wszak w ciszy
chwytasz za rękę, lecz uścisk twój lichy…
wybiegłem! na skraj polany się skradam
przeżyje?! ach boli... o matko! - upadam...

autor

opeeeth

Dodano: 2009-05-02 22:04:25

Ten wiersz przeczytano 605 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie