R a d o ś ć
pomniejszona
o łyk uśmiechu
podzielona
na drobne
okruchy
wypłowiała
na palącym
słońcu
od nadmiaru
promieni
ultrafioletu
nie zanikła
ani nie
odparowała
pomimo
przeciwności
gra swoją
muzykę
w koncercie
życia
tańczy na
wietrze
w głośnym
uśmiechu
wypełnia
wnętrze
spływa
blaskiem
dając poczucie
ciepła
wzmacnia
pragnę jej
bo ma twoje
imię
15.08.2006.
kazap
Komentarze (23)
Bardzo ładny wiersz!
Pozdrawiam:)
Piękny wiersz, wiele w im radości i optymizmu,
pozdrawiam serdecznie
bardzo ładna ta Radość :-)
A wiesz Karolu - pięknie :)
Witaj Karolu - bardzo fajny wiersz, a dwa ostatnie
wersy zgrane po mistrzowsku i pragnieniu temu niech
będzie wiara. Pozdrawiam
piekna jest ta Twoja radosc, zatrzymaj ja przy sobie
na zawsze i chron od przweciwnosci losu. A jej imie
miej zawsze na swoich ustach.
O jejku! jaki to przepiękny wiersz miłosny, porusza
mię do głębi, daje do myślenia i pobudza do refleksji
- gratuluję!
Pozdrowionka!
Ładnie o radości a ostatnie 2 strofy
szczególne.Pozdrawiam serdecznie.
Dobrze ulokowane uczucia! Pozdrawiam!
Jakbym siedziała przy kominku,
takie ciepełko czuję w Twoim wierszu.
Pozdrawiam:-)
Pragnę jej bo ma imię twoje . Pięknie ;-)
Pragnę jej bo ma imię twoje . Pięknie ;-)
Pragnienie szczęścia a tym samym i radości.. masz
rację.. rozmarzony wiersz o doskonałości, której
każdy z nas pragnie..
Myślę, że tytuł za radosny do treści.
Sam wiersz wprowadza w melancholię, jakby wspomnień,
czegoś co błysnęło i jeszcze jest nadzieją pomimo
przeciwności.
Może to miłość?
Ładnie.Pozdrawiam@