***

Każą mi usiąść, odprężyć się
Policzyć do dziesięciu
Mówią, że po przebudzeniu
Świat będzie piękniejszy
Zamykam oczy
Zaczynam liczyć
Umiem to, jestem z siebie dumna
Raz...przede mną stoi trumna
Dwa...ludzie wokół niej stłoczeni
Trzy...z czyjegoś odejścia szczerze niezadowoleni
Cztery...na ich twarzach rozpacz się maluje
Pięć...smutek ich w serce kłuje
Szceść...łzy po policzkach im spływają
Siedem...myśli samobójcze ich napełniają
Osiem...ksiądz coś mamrocze pod nosem
Dziewięć...przepitym głosem
Dziesięć...trumnę zamykają
Budzę się. Tu mi nie pomagają

autor

nai666

Dodano: 2006-07-20 09:24:23

Ten wiersz przeczytano 642 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie