Wiersz

Słowa o talencie, lub jego braku, o duszy - którą
wiersz posiądzie niczym człowiek, ręką natchnioną
przepisany z owego skądś. Niech rozkwita nam tęczą
barw liryka, nad prozy życia zieleń. Pozdrawiam
ciepło.

Ciekawie i mądrze, skłaniasz do refleksji, pozdrawiam
serdecznie.

Ciekawie, a z wierszami różnie bywa, żyją swoim
życiem, ale zawsze wtedy gdy go czytają...

Chyba wiersz ten rację ma
bo trzeba jeszcze mieć zwyczajne ludzkie szczęście

Prawdziwe słowa, przyszłość wierszy jest ulotna.
Niektóre wypływają 'na powierzchnię;, inne się
rozpłyną.
Pozdrawiam :]

ciekawy wiersz,zmusza do refleksji

Świetny wiersz.

Nie, nie umiera.
Przecież tak jest- żyją- choć Autorów już nie ma.
Twoje też żyć będą.

Nie każdy może zostać wieszczem ;)
Fajnie jak wiersz ujrzy światło dzienne bo niektóre
nigdy nie wychodzą z dna szuflady ;) Wspaniały wiersz.
Pozdrawiam z uśmiechem :)

Chapeau bas...;)

Dobre.
Mnie tam wystarczy, gdy jestem czytana na bieżąco :)

Dobrze ujęta refleksja odnośnie pisania, masz niestety
rację, że nie wszystkie wiersze doczekają wieczności,
sadzę, że ich większość nie doczeka, ona jest li tylko
dla nielicznych, wiem o tym, ale to nie oznacza, że
jak lubimy pisać to mamy tego nie robić, ja akurat
lubię różne rzeczy, dlatego jak nie piszę, to nie
cierpię z tego powodu, a wieczność z pewnością mi nie
grozi, nie mam ku temu złudzeń, choć sądzę, że każdy,
kto pisze chciałby być czytany, również wtedy, gdy już
go nie będzie.
Pozdrawiam Cię serdecznie :)

Nawet jeśli wiersze rozmyją się jak dym z komina, to
warto pisać. Tylko, żeby czas pozwolił:>
Pozdrawiam

może i większość zniknie... ale to nie powód aby nie
pisać... gdy wrażliwość wierszem oddycha...

Sympatyczni POECI dziękuję za komentarze. Krzemanko -
wszyscy wdrapują się na Parnas, tylko nie wiemy kto
tam zabłyśnie. Serdecznie wszystkich pozdrawiam :)