***

Dedykowany Osobie która zaistniała w moim życiu. Osobie której wiele zawdzięczam. [ P.B ]

W Twoim życiu jak persona non grata?
Ty mojemu dałeś sens… jesteś życiem.
Źródłem szczęścia i ciepła.
Cienką nicią dążyłam do kłębka miłości.
A teraz… teraz czuję pustkę,
Wypełniona jedynie nadzieją
.
Miłość pozostała na mojego serca dnie…
Nie potrafię pożegnać Cię…

Wracam do wspomnień…
Zrzucam łzy, które są przesiąknięte wiarą.
Ale dziękuję Bogu że pozwolił mi kochać.
Dziękuję Tobie że śmiałam się
Kiedy smutek z bólem mnie przyszywał.
Dziękuję bo cóż mogę więcej?
Wiara, nadzieja, miłość- tego mi nie odbierzecie.
Bo wystarczyła chwila by Cię pokochać,
A serce nie wie jak przestać…

I okropna postać odebrała ‘Kochającego’
Żywię do Niej urazę…
I jak Ją teraz ukarać?
Jaką siłą boleść zwalczyć?
A najgorszy jest brak, tęsknota, samotność.
Nienawidzę tej postaci- nienawidzę siebie.

autor

xxSkromnAxx

Dodano: 2009-01-29 14:14:09

Ten wiersz przeczytano 497 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie