Wiersz dla Poloneza

Wiersz dla Grupy Tanecznej "Polonez" w Hamiltonie.

Witajcie młodzieży, brawa dla rodziców,
od nich nie znajdziecie tu lepszych kibiców.
Czy już macie medal dla pana Pogody?
Ten człowiek wart przecież najwyższej nagrody.

A dla pana Mirka? Wiele się zawdzięcza,
to on dba o zespól i wciąż go rozkręca.
A nasze Anioły po scenie hasają,
mają wielką zdolność i ambicję mają.

Nasze aniołeczki, to duszyczki z nieba,
one pamiętają, kiedy tupnąć trzeba,
kiedy ukłon przesłać, kiedy rączkę podać,
zawsze uśmiechnięte nic ująć, nic dodać.

W tan poszły spódnice, falują wstążeczki,
stukają buciki, błyszczą się czapeczki.
Chłopcy z ciupagami, miotłą, lub batami,
kładą się na ziemi, wierzgają nogami.

Leżąc, skaczą w górę - to wojskowe żabki,
na głowach i plecach noszą śliczne babki.
Oni zawsze z dumą tu wchodzą na scenę,
każdy piękny występ ma dobrą ocenę.

Babcie biją brawa z krzeseł się podniosły.
To tutaj w Kanadzie ich wnuki urosły.
W Rzeszowie Polonez swym tańcem zasłynął.
Chuchajmy na niego, oby nam nie zginął.

Bądź dumna Polonio że twe dzieci zdolne,
są piękne jak róże, jak te maki polne.
Niech tańczą, niech skaczą, a zło uczą szlochać.
Niech się tu nauczą jak Ojczyznę kochać.

.

autor

bronislawa.piasecka

Napisany: 2018-11-04 Dodano: 2018-11-04 02:00:57

Ten wiersz przeczytano 2312 razy

Oddanych głosów: 42

Rodzaj Rymowany Klimat Radosny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie