Wiersz dwieście szesnasty
Uśmiechaj się słodko
do tych co mają
gorzkie życie
oczkiem zamrugaj
do samotnych
by choć na chwile
poczuli czyjąś obecność
nóżką tupnij
by wyrazić sprzeciw
gdy widzisz
jak człowiek
krzywdzi człowieka
bądź jak węgiel
abyś oszlifowany
przez życie
kiedyś mógł stać
się diamentem
autor
neplit123
Dodano: 2017-08-23 15:15:38
Ten wiersz przeczytano 325 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (6)
Jak zwykle fajnie.
bardzo mądry przekaz- taki powinien być człowiek
Mądry wiersz z dobrą puentą.
Pozdrawiam serdecznie:)
Bardzo dobry wiersz z puentą. Pozdrawiam serdecznie.
życie uczy i doświadcza,,pozdrawiam :)
Piękna refleksja z dobrą puentą - z bryłki węgla można
stać się diamentem.