Wiersz dziewięćdziesiąty siódmy
O ludzkie słowa
dlaczego tak ranicie
czemu nie mówicie
tylko językiem miłości
chwile radosne
czemu tak mało
śmieszne jesteście
zamieniając się
szybko w bolesne
serce ludzkie
czemu bijesz nienawiścią
przecież w tobie
tyle miłości
dlatego kochaj
mimo wszystko
oko ludzkie
nie patrz na błędy
zobacz tylko
prostego człowieka
który czasem błądzi
a ty mowo ludzka
nigdy nie potępiaj
autor
neplit123
Dodano: 2015-10-02 13:50:51
Ten wiersz przeczytano 517 razy
Oddanych głosów: 7
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (11)
jesteśmy omylni i błądzimy, ale swoje błędy rzadko
widzimy,,,pozdrawiam :}
Bardzo pasuje mi ten wiersz do Ewangelii z ubiegłej
niedzieli. O tym była. Jeśli coś zawodzi lepiej
wyłupać, odciąć itp. Bardzo dobry wiersz mój ulubiony
Autorze:)
Jak bije szczera prawda w twym wierszu neplit123
piekne slowa dzisiaj jest tyle zawisci niezgody
ludzkosc sie zatraca gubimy sie sami gonitwa za
lepszym bytem nie widzac nic po za soba ladnie
napisane podoba mi sie bardzo duzy Plus odemnie
pozdrawiam milo
Ale ładnie nadrobiła i jest ok
Nie dała i nie zagłosowała, bo zapomniała :)
serdecznosci
Dobry wiersz! fajnie by było na świecie, gdyby ludzie
się szanowali!
zbyt dużo nienawiści w dzisiejszych czasach i zawiści
również:)
No ładnie Ewcia się uśmiecha do mnie a buziaka mi nie
dała heeeee
hihi :)))
Ewa Ania dzikuje za komentarze jak zwykle Ewcia
pierwsza skomentowala hii pozdrawiam
Piękne wezwanie do miłości bliźniego
musi być urozmaicenie,byłoby za dobrze i za pięknie