Wiersz jak zwykle o miłości...

Wszystko bywa nowe choć jest czymś tajemniczym
Jeżeli miłość bywa sensem. To mój sens jest niczym
Serce się wyciosa z ciszy błękitu ,
A radość staje się bólem jak kwiatek bez rozkwitu

Gdy inni oddychają, mój oddech mi nie wraca
Nadzieja staje się krótkim błyskiem
A życie tak długie coraz szybciej się skraca,
I ulatuje jak liść co goni za listkiem

I bezkresna cisza ,w której muszę ciągle tonąć
Każe mi gonić za nowym odkryciem
Serce nowe płomienie pragnie zionąć
A ja walczę ,ze sobą, miłością i życiem


„Boże! zdejm z mego serca jaskółczy niepokój,
Daj życiu duszę i cel życia wyprorokuj”- "Kordian"

Juliusz Słowacki

autor

Król Poezji Pisanej

Dodano: 2007-01-09 19:04:51

Ten wiersz przeczytano 684 razy

Oddanych głosów: 20

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie