Wiersz, który wpadł bez pukania

Szczęśliwego Nowego Roku!!!

My, którzy na przełomie wieków
i na przełomie tysiącleci
przeżywaliśmy fin de siecle,
biegliśmy poza wymiar trzeci
po nieuchwytne a przeżyte -
którymś południem, nocą świtem…

Rozciągaliśmy czas i pamięć,
licząc na palcach (wciąż ich mało).
Wybiegaliśmy w słońce, w deszcz…
i nie raz chwytaliśmy żałość,
że coś przegapić się zdarzyło.
Coś zaistniało, coś zbudziło.

Kolejny przełom już nie dla nas -
my po angielsku gdzieś w śródwieczu
popodliczamy każdy haust
powietrza, wody, ognia w życiu;
pijane i upojne mgnienia;
żywioł, ból, radość, znieczulenia.

Ale dopóki pory roku,
dopóki tańczą kalendarze,
niech nas dopada wilczy głód
tego, co może się wydarzyć -
chociażby rześki świt różowy,
albo muśnięcie szczęściem - nowym,

które zaskoczy bez pukania.

- Nowy Rok? Do mnie? Witam Pana!

autor

grusz-ela

Napisany: 2017-12-30 Dodano: 2017-12-30 08:37:25

Ten wiersz przeczytano 1735 razy

Oddanych głosów: 41

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie