Wiersz pięćdziesiąty siódmy
Jesteśmy rozwiani
przez los
wciąż nie nauczeni
jak żyć
słowa
proszę
przepraszam
dziękuje
stały nam
się obce
w pieniądzach
upatrujemy szczęścia
a Ty Panie
ciągle nas kochasz
ta miłość
na krzyż
Cię zaprowadziła
by grzechy
i śmierć
pokonać
a nam otworzyć
bramy nieba
autor
neplit123
Dodano: 2015-04-01 13:39:39
Ten wiersz przeczytano 441 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
Bo tacy niedoskonali jesteśmy:)))
Wciąż nie nauczeni jak żyć... dobra refleksja nad
życiem.