Wiersz pięćset...

To życie które mam
jakoś mnie nie smuci
bo nie wiedzieć czemu
radość niczym mój cień
jakoś zgubić mnie nie może.
Czy można się tym chlubić
że ktoś więcej narozrabiał niż ja
bo czasem mi się tak wydaje
i może to być mylne wrażenie
że dobro staje się grzechem
grzech zaś zmienia się w dobro.
Miłości dziś cię proszę
nigdy nie grzmij gniewem
bo nam zawsze potrzeba
przytulenia a nie odrzucenia.

autor

neplit123

Napisany: 2020-11-30 Dodano: 2020-11-30 15:45:54

Ten wiersz przeczytano 353 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Wolny Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie