Wiersz pięćset osiemdziesiąty...

Nadzei to sprawka
że ludzie się uśmiechają
nienawiści to wina
że nam brak miłości.
Kiedy przyjdzie czas odnowy
by odnowić to co stare
nową drogą pójdę z życiem
wszystkie stare dobre czasy
zabiore ze sobą żebym
miał o czym pamiętać.
Najpierw los namiesza
potem los zaskoczy
a my dalej nie wiemy
jak wytłumaczyć te
dziwne dary losu.
Kończą się pomysły
kończy się zdrowie
kończy się miłość
a życie robi niespodzianke
i jakoś się skończyć nie może
bo gdyby się skończyło
dla kogo byłby raj.

autor

neplit123

Napisany: 2020-10-08 Dodano: 2020-10-08 15:02:46

Ten wiersz przeczytano 325 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie